„DEKALOG DLA POLAKÓW”

„DEKALOG DLA POLAKÓW” Dom Wydawniczy Rafael; Kraków 2006 Omówienie wraz homiliami Jana Pawła II z Pielgrzymki do Ojczyzny w 1991r. Słowa czwartego przykazania skierowane są d dzieci, do synów i córek. Mówią: „czcij ojca i matkę.” Z równą siłą jednak odnoszą się do rodziców: „Pamiętaj, abyś prawdziwie zasługiwał na tę cześć.” Bądź godny imienia ojca! Bądź godna imienia matki!” Chrystus Dobry Pasterz staje pomiędzy mężczyzną a kobietą w tym wielkim sakramencie, przez który stają się oni mężem i żoną, a z kolei rodzicami swych dzieci: ojcem i matką. Ten, który uczy: „Nie cudzołóż”, jest Dobrym Pasterzem, pasterzem ludzkiej miłości, którą chce uczynić piękną, trwałą, wierną, nierozerwalną. Jeśli ślubujecie sobie wzajemnie, „iż cię nie opuszczę aż do śmierci”, to On, Dobry Pasterz, staje się w sakramencie najwyższym poręczycielem tych waszych ślubów. Sakrament jest źródłem moralnej mocy dla człowieka, dla mężczyzny i kobiety, aby oboje sprostali tym ślubom. Aby przezwyciężyli słabości i pokusy. Aby nie dali się uwieść żadnej modzie. Trzeba tylko wytrwale współpracować z łaską sakramentu małżeństwa. Trzeba tę łaskę stale odnawiać! „Pożądanie” jest tym, czym żyje ludzkie serce. Przymierze między Bogiem a człowiekiem osiągnęło swą pełnię w Jezusie Chrystusie – w Nim też została objawiona pełnia dobra dana człowiekowi przez Stwórcę, a równocześnie zadana mu jako istocie Bogu podobnej. Miłość, która jest gotowa nawet oddać życie, nie gaśnie. Człowiek, jest jedynym na świecie stworzeniem, którego Bóg stwarzając chciał dla niego samego. A równocześnie ten człowiek- obraz Boga i Jego podobieństwo – nie urzeczywistni siebie inaczej jak tylko przez bezinteresowny dar z siebie samego”